Nieuwsbrief Kinderhulp Dominicaanse Republiek, maart 2019
Duurzame hulp door sponsoring van een kind verhoogt zijn/haar kans op slagen!
Beste mensen,
Kijk haar stralen, Vianey, oud sponsorkind en nu “leerwerkzaam” aan de Escuela Taller in Santo Domingo. Vianey is doof, maar haalde desondanks op de dovenschool Santa Rosa haar middelbare schooldiploma, als een van onze eerste dove sponsorkinderen. Daar waren zo’n 15 jaar van leren én sponsoring aan vooraf gegaan. Al die jaren door dezelfde padrino! We ontmoetten haar tijdens ons bezoek aan de Escuela-Taller, de Leer-Werkschool in het voormalige klooster San Mercedes in Santo Domingo. Vianney is een van de 26 dove leerlingen van de werkplaats, is erg enthousiast en vastbesloten thuis haar eigen atelier te beginnen. Ze bekwaamt zich nu in verschillende technieken maar wil dolgraag doorgaan aan de pottenbakkersdraaischijf. Precies! Die we de school vorig jaar konden aanbieden, samen met een nieuwe oven! Zo’n succes doet ook mij stralen…want:
“Los niños nos alimentan el alma”
Kinderen voeden onze ziel (Dominicaans gezegde)
Doorgaans ziet u mij niet op de voorpagina van onze nieuwsbrief. Eigenlijk ziet u mij er zelden in staan. Het draait niet om mij maar om de kinderen en wat we samen bereiken. En daar kunnen we ook samen trots op zijn!
Toch is er een speciale reden voor die foto:
Al ruim 35 jaar ben ik uw contactpersoon, zowel hier in Nederland als in de Dominicaanse Republiek. Als je terug kijkt, zijn die jaren voorbij gevlogen, maar dat is natuurlijk niet echt zo. Wel is er in 35 jaren heel erg veel veranderd: ik ben ouder geworden, in onze werkgroep is sprake van vergrijzing, onze werkwijze is misschien ook wel verouderd… Kortom tijd voor vernieuwing, frisse ideeën, maar met de zekerheid dat de hulp aan ónze sponsorkinderen doorgaat. Met deze gedachte en de gedachte dat niemand onsterfelijk is, hebben Arnold (mijn partner, en administrateur) en ik besloten dat we ons in 2020 terugtrekken uit de werkgroep. Nadat we de laatste 10 jaren gewerkt hebben aan het goed functioneren van onze stichting, gaan we ons nu inzetten voor een goede voortzetting van de organisatie. In dat kader praten we met nieuwe mensen, die als werkgroep/bestuurslid zich willen inzetten. Mocht ook u belangstelling hebben, of iemand uit uw omgeving: laat het ons weten:< gea@domrep.nl>.
Om de schrik een beetje weg te nemen, had ik onze contactpersonen voor ons vertrek al via een mail op de hoogte gebracht van ons voornemen.
De Kerst- en Koekactie
Heel hartelijk dank voor uw giften voor onze kerstactie!
De opbrengst van de Kerstactie was bestemd voor de inrichting van het practicumlokaal voor Natuurkunde, Scheikunde en Biologie aan de dovenschool Santa Rosa. Daarmee kan de school voldoen aan de exameneisen die gesteld worden aan scholen waar middelbaar onderwijs gegeven wordt, om de leerlingen deel te laten nemen aan het eindexamen. Met diploma: toelating tot de universiteit voor studies waarvoor o.a. deze vakken vereist zijn.
De Steenderense Koekactie van 26 januari j.l. was ook voor dit doel bestemd. Wilde Ganzen ondersteunde beide acties. In totaal is er ruim € 8.000 nodig. Door bundeling van Kerst en Koek hebben we dit bedrag kunnen bereiken!
Heel veel dank aan iedereen die koek hapte, koek verkocht of ons een gift voor dit doel overmaakte! Dank, Wilde Ganzen, voor jullie geweldige bijdrage!
Wilt u met uw familie, vereniging, school, kerk of club ook een actie houden voor een van onze doelen? Neem dan even contact op met: gea@domrep.nl
Wij kunnen u mogelijk dan de ondersteuning bieden die u wenst.
We zoeken bijvoorbeeld nog hulp voor de volgende doelen:
- 12 universiteitsstudenten hebben pp Є 12,50 per week aan reiskosten Zonder hulp kunnen ze hun studie niet beginnen of voortzetten.
- Onze dovenbussen hebben elk jaar in de grote vakantie een servicebeurt nodig, waarbij meestal ook banden vervangen moeten worden. Kosten elk jaar tussen de € 2.500 en € 5.000.
- Vorige herfst, bij een zware storm, werd een van onze sponsorkinderen dakloos. Ze woonde met haar moeder (weduwe) , twee zussen en een nichtje waarvan de moeder overleden is, in een golfplaten huisje
Denisse stopte met school en ging schoonmaken om haar moeder te helpen . Nu wonen ze bij oma , maar daar woont ook al een ander gezin bij in. Oma wordt overspannen van de situatie: vier volwassenen, 7 kinderen over drie kamertjes verdeeld… Voor € 60 per maand willen we proberen dit gezin een tijdlang te helpen tot de oudste dochter van school is. Die had in september de school verlaten om huizen schoon te maken en zodoende haar moeder te helpen om rond te komen. Ze gaat nu gelukkig weer naar school mèt onze belofte dat we er alles aan doen om te zorgen dat ze zelfstandiger kunnen wonen.
Een nieuw huisje op de plaats van het oude zal ongeveer € 15.000 kosten…
- De Escuela-Taller in Santo Domingo heeft op bepaalde uren te lijden van de felle zon in de kloostergang waar les gegeven wordt. Ook bij regen kan er niet gewerkt worden. Er mag, omdat het klooster een monument is, niets veranderd of aangebouwd worden. Voor € 1.800 kan de school een grote “partytent” kopen die opgezet kan worden op het terrein, en afgebroken als de vakantie begint.
Op deze school leren en werken 26 dove jonge mensen waarvan de meesten oud-sponsorkind zijn van de school in Boca Chica (CESSA) of van Santa Rosa.
- Nog steeds geven we € 800 per kwartaal uit aan voedselhulp voor de meest noodlijdende sponsorgezinnen. Voor € 30 helpt u een familie een maandlang aan eten! (Dat is een tegemoetkoming, geen kostendekkende bijdrage.)
De kerstpost
Met een enorme tas reisden we eind januari af naar de Dominicaanse Republiek. In december was het helaas niet gelukt de post zodanig aan iemand mee te geven dat die nog voor de Kerst op de projecten kwam. De vakantie begint daar al op 15 december en duurt tot 15 januari. Maar ook eind januari zijn de kinderen nog heel blij met uw kaartje! We hebben dan ook veel opgetogen kinderen gezien met hun envelop tegen de borst gedrukt. “Je mag het nu openmaken”, moest vaak gezegd worden want naar ’s lands wijs gebeurt dat niet in aanwezigheid van de gever. Voor de kinderen in de beide tehuizen was er voor allemaal een kaartje! Dat was een waar feest!
In Nigua overhandigt Fanny de post aan de kinderen. Op de andere scholen wordt de post door de klassenleerkracht uitgereikt omdat die wel vaker individueel aan kinderen berichten voor de ouders meegeeft.
Dank voor jullie post, padrinos en madrinas!
Het land
Het was een verademing door het land te reizen en niet steeds geconfronteerd te worden met de gevolgen van natuurgeweld zoals dat de afgelopen jaren steeds het geval was. De natuur ging zijn gang, de rijstvelden waren mooi groen, de palmbomen stonden er fier bij en in de bermen en bij de huizen groeide en bloeide er van alles. In het noorden zagen we overal de prachtige kruinen van koraalbomen vurig oranje in bloei staan. Het is alsof ook de mensen dan alles weer positiever bekijken. Alsof de kinderen er beter en ontspannen uitzien.
Alleen: wat een enorme (plastic) rotzooi overal langs wegen en langs de kust! Pas over 5 jaar mag er geen losse plastic verpakking meer gebruikt worden.
Boba de Nagua
Wat is er gebeurd in Boba de Nagua, het vissersdorpje dat twintig jaar lang geteisterd werd door orkanen, stormen, overstromingen? Het lijkt wel alsof het hele dorp de postcodeloterij heeft gewonnen! Overal is men bezig huisjes te bouwen of staan de resultaten mooi in de verf te pronken. Waar zijn de hutjes van weleer? Een heuse asfaltweg, met witte strepen, loopt door tot het einde van het dorp.
Ook Josefina, onze contactpersoon, is aan haar voor ons onherkenbare huis bezig. Ze glundert als we vragen wat er gebeurd is: “Anguila..” is haar antwoord: paling. PALING???
Eens in de zoveel jaren zwemt de paling massaal de rivier Boba af om te paaien in zee. Mannen, vrouwen, kinderen, staan bij de monding van de rivier, precies daar waar hun dorpje ligt, klaar om de paling te vangen. Het waren er dit jaar ongelooflijk veel, honderden, duizenden misschien wel. De paling brengt veel geld op voor de vissers en dat hebben ze voor een groot deel omgezet in de verbetering van hun woning. Iedereen een stenen huisje, orkaan-proof. Fantastisch! En geweldig dat ze het geld zo goed besteden!
Zelfs de school in Boba is verbouwd en uitgebreid. Fanny kijkt jaloers naar zo veel ruimte voor in verhouding zo weinig kinderen. Toch heeft het Ministerie niets gedaan om te zorgen dat er op school elektriciteit is en blijft. Wij wel!
Onze traditionele maaltijd onder de palmbomen aan het strand (nee, geen blinkend zand, maar begroeiing, gevallen blad en kokosnoten, een visser die een haai fileert en een varken op de achtergrond) smaakt deze keer nog beter. En we mogen elk jaar terugkomen, met onze hele familie want we horen bij de familie van Boba, verzekert men ons.
Veranderingen Nagua-project Las Quinientas
Voorheen hadden de drie wijken in Nagua een huiswerkschool die door onze organisatie ondersteund werd. Alle scholen van onze sponsorkinderen werken nu met een continurooster van 8 uur tot 4 uur. Op school krijgen de kinderen tussen de middag een maaltijd en soms ook nog om 10 uur een “merienda”, een tussendoortje. Op andere scholen worden ouders geacht dat aan de kinderen mee te geven. De kinderen maken het huiswerk nu op school.
Door deze ontwikkelingen zijn huiswerkscholen overbodig geworden en daarom trekken we ons terug uit dit project. Daarmee vervallen ook de mogelijkheden voor rechtstreeks contact met de diverse sponsorkinderen en hun families. Om die reden bezochten we in de grote wijk Las Quinientas de diverse scholen om te zien of er iemand van het personeel bereid en bekwaam is ons de nodige informatie te verstrekken. We werden overal hartelijk ontvangen en overal waren wel leerkrachten of een psychologe bereid die taak op zich te nemen. Op alle scholen konden we de kinderen die we wensten te spreken ook even zien.
Een moeilijkheid is wel dat het zo veel scholen zijn waar de kinderen in deze wijk naar toe gaan: maar liefst 5. Odile Horjus (een Nederlandse die in het land woont) wil het werk in Nagua gaan coördineren. Daar zijn we heel blij mee want zij kan rechtstreeks in het Nederlands aan ons rapporteren.
Odile woont in het noorden en wilde zich graag beperken tot een projectplaats in het noorden. Tegenwoordig is ze daar regelmatig op t.v. te zien in o.a. een kookprogramma. Wel tijd voor ons over houden, asjeblieft, Odile!
De wijk David in Nagua
De kinderen in deze wijk worden nog steeds begeleid door oma Mathilda, bijgestaan door haar dochter Ramona. Ramona studeert Pedagogiek, het is een mooie leerschool voor haar. Helaas kreeg haar 10-jarig dochter Rashel in januari plotseling te kampen met verschijnselen van epilepsie. Het meisje was bijna gestikt. Daarop volgden ziekenhuisopname, onderzoeken, medicijnen enz. Ramona ziet zich plotseling voor hoge kosten staan. Ze kon de uitslagen van de onderzoeken niet betalen dus kwamen er geen medicijnen. Dus waren wij eigenlijk precies op tijd en konden we hierin tegemoet komen. En het meisje mag natuurlijk in het sponsorprogramma. Op het ogenblik bedragen de kosten ongeveer € 70 per maand. De gewone sponsoring is dus niet voldoende….
De volgende dag al kan ze met moeder en ons mee in de bus naar San Francisco de Macoris voor onderzoek. Gauw beter worden, Rashel!
In al die jaren dat Mathilda zich al inzet voor ons programma, zal ze nooit ongevraagd iets voor zichzelf nemen, ook niet voor zo’n belangrijk doel als de gezondheid van haar (klein)kinderen.
| De medische kosten voor Rashel bedragen op het ogenblik € 70 per maand. Ook hiervoor hebben we nog hulp nodig: gea@domrep.nl |
Vaak gehoorde klachten op de scholen van onze sponsorkinderen
- Te weinig personeel.
- Personeel krijgt de salarissen vaak veel te laat (maanden) uitbetaald.
- Van de door de overheid beloofde verstrekking van schooluniformen en materialen komt niets terecht. Het is niet meer dan een verkiezingspraatje. Sommige scholen krijgen “iets” wat ze dan onder alle leerlingen verdelen zodat iedereen iets meekrijgt: de een schoenen, de ander een tas, een volgende een werkboek enz.
- Door de belofte van verstrekking van uniformen kopen ouders zelf geen uniform meer voor hun kinderen. Op sommige scholen heerst een kledingchaos, de meeste scholen houden het oude uniform verplicht.
- Bij de nieuwe schooluniformen heeft elk district (provincie) een eigen kleur.
- De uitval van elektriciteit kan niet worden ondervangen door het ontbreken van de vereiste apparatuur hiervoor. ( Onze hulp aan Boba!)
Het verstrekken van de maaltijden
Dit jaar voor het eerst wordt in San Francisco de Macoris op de dovenschool dagelijks een maaltijd aan leerlingen en leerkrachten verstrekt. Deze school werkt nog niet met een continu rooster. De oudere leerlingen die ’s middags terugkomen voor bijzondere lessen of cursussen eten ook mee. De meeste kinderen komen van ver, het is geen luxe, die maaltijd. Wat overblijft, gaat naar de overkant van de straat waar de kazerne huist met de gevangenis. Wie er zich aan te goed doen, weten ze niet.
In Cessa, Boca Chica, is de dagelijkse maaltijd door de overheid beloofd maar de invulling van deze belofte laat veel te wensen over zodat directrice Aridia nog vaak de boer op gaat om te kijken bij andere scholen wat er deze week overblijft…
Grootse plannen in Nigua
Ook het Centro Padre Zegri ontkomt niet aan modernisering van het onderwijs maar er zijn veel moeilijkheden. Allereerst: Het Toerisme en het Nationaal Bewustzijn. Nigua is een plaats met een bijzondere plek in de geschiedenis van de Dominicaanse Republiek:
- In 1922 landden hier “hulptroepen” uit de VS om politieke orde in het land te scheppen. De ene revolutie volgde de andere op. Het orde scheppen had een desastreus gevolg: ruim 30 jaar dictator Trujillo, die goed bevriend was met Hitler. Alleen: Trujillo kwam pas in 1961 ten val.
Het Centro Padre Zegri is de oude kazerne van de Amerikaanse soldaten. Trujillo maakte het tot een van de zwaarste gevangenissen, martelkamer in de toren. De latere president, Juan Bosch, heeft hier ook gevangen gezeten.
- Aan de overkant van de monding van de Nigua-rivier werden de eerste suikerfabrieken van de Nieuwe Wereld gesticht, met suikerplantages en de eerste slaven uit Afrika die daarop te werk werden gesteld. De ruïnes van deze suikerfabrieken ( “ingenios”) zijn nu een Unesco monument.
- Bemba, de leider van de eerste slavenopstand in de Nieuwe Wereld vluchtte vanuit Haïti, dook onder in Nigua en zette zijn missie hier voort, tot hij werd geëxecuteerd.
- In Nigua staat het oudste overgebleven plantagekerkje, met
- In Nigua, aan het strand, ten noorden van die riviermonding staat nog steeds “Casa blanca”, het witte huis van Trujillo, waar hij zijn feesten hield met binnen- en buitenlandse gasten, zijn jonge meisjes ontbood en waar tenslotte 6 van de 7 mannen die in mei 1961 een aanslag op hem pleegden (einde Trujillo) omgebracht werden.
Al met al meer dan voldoende om Nigua op de kaart te zetten voor nationale herdenkingen, bezoeken van toeristen enz.
Maar ja, die school met al zijn latere bijgebouwen, ondergebracht in dat wat een monument van het nationale bewustzijn zou moeten zijn….
Het plan is het centrum terug te brengen naar zijn oorspronkelijke vorm: de toren met de acht barakken in een halve cirkel eromheen en het administratiegebouw bij het hek. De rest van de gebouwen (allemaal klaslokalen) zou dan moeten verdwijnen. Op een andere plek moet dan het nieuwe Centro Padre Zegri verschijnen: een schoolcomplex dat beantwoordt aan de eisen van de moderne tijd. De bouw kan starten zodra er een stuk grond beschikbaar gesteld wordt door de gemeente of een particulier.
Tot die tijd kunnen er geen onderwijshervormingen meer worden ingevoerd en, wat erger is, wordt er door het Ministerie van Onderwijs geen geld meer gestoken in onderhoud van het huidige complex. En dat is nu al te zien.
Waarschijnlijk heeft het Ministerie van Toerisme méér geld (dus macht) dan het Ministerie van Onderwijs, evenals de “Fuerzas Armadas”(het leger) en het Ministerie van Defensie, dat natuurlijk hier zijn wortels heeft en achter die plannen staat. Grote auto’s met het logo van Defensie of Toerisme staan regelmatig op de “cancha”, (speelplaats), ook als daar gym wordt gegeven.
Nog meer ontwikkelingen: Dovenschool CESSA in Boca Chica
Hadden we eerst directrice Diorka die 6 jaar na de oprichting van de Dovenschool voor gezinshereniging naar Londen emigreerde, nu hebben we haar zus en opvolgster Aridia, die in hetzelfde kader deze zomer met haar kinderen naar New York zal emigreren. Aangezien de leerkrachten van de school nu aangesteld worden door het Ministerie van Onderwijs, verwachten we dat dit ministerie ook de nieuwe directrice zal benoemen.
Aridia zal haar werk dit schooljaar helemaal afmaken en school en programma aan haar opvolgster overdragen. Er is, helaas, geen nieuwe zus beschikbaar.
De kinderen doen het goed onder de goed opgeleide en begeleide leerkrachten. Dat is duidelijk te zien. Een beetje moeilijker wordt het als de leerlingen naar de 5e klas gaan. Ze moeten dan overstappen naar de Nationale Dovenschool in Santo Domingo, om daar hun diploma basisonderwijs en misschien zelfs middelbare school te kunnen halen. Onze dovenbus brengt ze naar het opstappunt voor de bus van de andere school. Dat is goed geregeld. De contacten tussen beide scholen zijn prima en de kinderen doen het goed op de nieuwe school!
De leerlingen die wel de leeftijd maar niet het niveau hebben voor de overstap, blijven op CESSA. We zien daar dus in alle klassen kinderen van alle leeftijden. Maar een jongen van 18 jaar die in de 3e of 4e klas zit, komt die nog verder? We willen wat ons programma betreft er een punt achter zetten als blijkt dat zo’n kind niet meer vooruit gaat. Beter zou zijn te zorgen dat deze leerlingen ingeschreven worden op de Escuela Taller en daar een vak leren waarin ze wel verder kunnen komen. Vaak zijn de ouders het struikelblok…
Ander probleem is dat een aantal kinderen pas op latere leeftijd hier op school begon. Hoe ver ga je dan? We laten het vooral van de resultaten afhangen.
Meisjestehuis in Baní en Jongenstehuis in Boca Chica
Onze administratrice Fanny in Nigua heeft langzamerhand naam opgebouwd als ultieme raadgeefster in grote noden. Onlangs werd ze door een van de leerkrachten gevraagd een gezin te bezoeken waar twee jonge kinderen, ernstig verwaarloosd, altijd op de patio zaten en daar zelfs sliepen. Gelukkig weet Fanny in gevallen van kindermishandeling en verwaarlozing de juiste weg. Beide jongetjes, 4 jaar, ondervoed, kinderen van een overleden moeder, konden al snel met toestemming van vader en stiefmoeder overgeplaatst worden naar het jongenstehuis Ened in Boca Chica. Een geluk dat er plaats was! Een geluk ook dat we bijna meteen een sponsor vonden die de tweeling financieel wil onder-steunen, want wonen in een kindertehuis is niet gratis. Ook daar moet gegeten worden, naar school gegaan, gewassen, gekleed, en we zijn blij dat we nu in die kosten kunnen bijdragen.
Wat heerlijk dat de tweeling nu een goed onderdak heeft en in een bed mag slapen. Tijdens ons bezoek aan Ened bleek dat ze al aardig gewend raken maar toch bij Fanny nog wat vertrouwds zochten.
De verbouwingen van het tehuis zijn klaar. De grote jongens (ouder dan 15) hebben nu boven hun eigen afdeling, gescheiden van de kleintjes . Er zijn veel nieuwe kleine mannetjes want de eerste groep Eneditos is nu ouder dan 18 jaar. De meesten van hen wonen weer bij familie, en een groep woont in de hoofdstad omdat ze daar studeren of werken. Tot hun 21e jaar, of tot het einde van de studie, kunnen ze gebruik maken van de “paraplu” van Ened.
Het gaat over het algemeen goed met de jongens en dat stemt hoopvol voor de kleintjes die er nu zijn. Onvoorstelbaar wat ze bereiken met kansarme jongens!
De jongens van Ened worden op allerlei manieren bezig gehouden, ook buiten de schooluren: huiswerkbegeleiding, extra lessen Wiskunde of Engels maar ook Muziek. Er wordt gesport en de jongens hebben regelmatig een uitstapje. Er zijn veel contacten in de eigen gemeenschap maar ook daarbuiten. Kijk maar eens op hun website www.ened.org of hun Facebookpagina.
Het tehuis in Bani
In het Meisjestehuis Maria de Altagracia in Baní gaat het een beetje anders toe. Ook hier verblijven zo’n 20 meisjes in de leeftijd tot ongeveer 18 jaar. Ook zij kunnen daarna nog extern begeleid worden bij hun studie. De meisjes hebben meer ruimte tot hun beschikking, het tehuis is groter. School en Kerk zijn erg belangrijk want twee nonnen hebben hier de leiding. Beide zijn psycholoog, zeker met veel kundigheid en liefde voor de meisjes. Er is zangles, er wordt regelmatig een filmpje bekeken op het grote beeldscherm dat ze enkele jaren geleden van ons met de Kerst kregen. Ook gaan ze wel eens uit. Er is een speciaal feestje als een meisje 15 jaar wordt of de 1e Communie doet en dan worden er prachtige jurken aangeschaft. De sfeer is goed, opgewekt. Toch mis ik sport en spel. Bovenal: contacten in de buurt, de eigen gemeenschap.
Er wonen nu 4 meisjes uit Nigua in dit tehuis. Als ze in de vakantie naar familie geweest zijn, komen ze vaak terug met huidaandoeningen of darminfecties. Dat maakt het moeilijk ze naar huis te sturen. Ons bezoek was een feestje, heerlijk op zo’n lange zondagmiddag! Ook voor ons, onze ziel voelde zich gevoed…..
Het bezoek aan de Dovenscholen : Zelf fondsen werven
Ook de Dovenschool in San Francisco de Macoris maakt er elk jaar een feestje van als we op bezoek komen. Ondanks mijn verzekering dat het nog geen afscheid was, waren de leerlingen al keurig opgesteld en stonden meisjes in folkloristische klederdracht al klaar. Nu zelfs ook in Nederlandse dracht. Na een wervelende merengue werd een echte Hollandse klompendans opgevoerd, zonder klompen weliswaar, maar gestampt werd er wel. Volgend jaar moeten er dus klompen meegenomen worden…en het liefst moet er nog op gedanst worden ook! Door ons…
We kregen een mooie herinnering mee: het gebaar voor geluk in Gebarentaal, uitgevoerd in perspex, vlaggetjes erop, een lieve tekst erbij. Alles gemaakt door de zoon van een van de dames van het “Patronato”. Dat patronaat bestaat vooral uit oudere maar nog zeer fanatieke dames, die zorgen dat veel dingen van de school géén probleem zijn. Maar nu is er wel een probleem: Ze vrezen dat de inkomsten vanuit Nederland snel zullen opdrogen als wij volgend jaar na ons afscheid het land verlaten. Die inkomsten zijn onontbeerlijk voor het vervoer van de kinderen. Zonder vervoer geen leerlingen. En je moet er niet aan denken dat deze kinderen verstoken raken van onderwijs. Dan zijn er nog de diverse leuke cursussen waaraan ze nu deelnemen: het Schilderen en tekenen, de kapsalon, Informatica en cursussen naaien en handwerken.
Samen met hen hopen we natuurlijk dat de gevolgen niet zo desastreus zullen zijn! We hebben goede padrinos in Nederland! En….de dames gaan ook in eigen kring op zoek naar padrinos! We hopen ze op deze weg van fondsenwerving te kunnen ondersteunen.
Dovenschool Santa Rosa
Santa Rosa in Santo Domino heeft een zeer actief bestuur. De laatste jaren zijn er grootse dingen verricht: er is een hele nieuwe bovenverdieping voor de middelbare school gebouwd. De De lokalen voor Informatica en het Practicumlokaal zijn nog niet ingericht. De Mediatheek en Bibliotheek zijn ook nog in opbouw. Wij helpen met onze Kerst- en Koekactie.
Zelf hebben ze al vele acties op nationaal niveau gehouden. Met goed resultaat. Toch voorzien ze ook voor hun school moeilijkheden als wij afscheid zullen nemen, want nog een bus onderhouden voor het vervoer van de 35 leerlingen uit Nigua is eigenlijk met het huidige budget niet mogelijk. Ze zullen samen met het Equipo in Nigua proberen wat meer voet aan de grond te krijgen bij de vele bedrijven in Haina. Het goede voornemen is er, nu de uitvoering. Daar heb je kruiwagens en doorzettingsvermogen voor nodig….
Lieve padrinos in Nederland, hou vol! Uw hulp is zo waardevol!
Padrinos uit Nigua voor Nigua
Met het equipo in Nigua spraken we over de voortgang en de toekomst van onze stichting Niños del Mundo Nigua (die alle projecten in de Dom.Rep. coördineert). In deze werkgroep zitten drie ex-sponsorkinderen die alle drie erg betrokken zijn. Zij vinden, en wij met hen, dat het -na zo veel jaren van hulp aan Nigua- tijd wordt dat de groep van afgestudeerden en gesettelden nu ook iets terug mag doen. En dat in de vorm van bijv. kindsponsoring. Een programma zoals dat van ons, maar dan door hen geleid en met Dominicaanse sponsors. “Zoek ze in je eigen omgeving, je familie, vrienden, buren, club en kerk”, was mijn advies. Dan heb je meer kans op succes.
Toen de vergadering sloot, had Niños del Mundo haar 5 eerste sponsors!
Een fantastisch begin want we gaan door! “Seguimos!”, zoals Fanny altijd besluit.
Onze dank, groet aan u allen, seguimos!
Gea Moser
Kinderhulp Dominicaanse Republiek
Bonendaal 30 7231 GH Warnsveld
Email: gea@domrep.nl –
tel: 0575-527114 mob: 06 4924 4698
Website: www.kinderhulpdomrep.nl .
Bank: NL74RABO 0361 1205 08
Op Facebook vindt u regelmatig nieuwtjes. Word vriend en volg ons!
P.S. Mocht u verhuisd zijn of is er een verandering in uw betaalgegevens, laat het ons even weten! Dank!
| U kunt uw bijdrage aan onze stichting ook op een andere manier regelen.
Als u kiest voor een notariële schenkingsbijdrage, wat voor u belastingtechnisch voordelig kan zijn, hoeft u alleen maar het schenkingsformulier te downloaden of bij ons op te vragen. Invullen en opsturen, dan doen wij de rest. Zie: www.kinderhulpdomrep.nl/schenking (ANBI geregistreerd) |